..♥♥..................

با صدای پیامه گوشیم به خودمم اومدم
فقط به جیمین نگو من بهت گفتم ناراحت میشه

ممنون نامجون

دکمه ارسالو زدم
رفتم پای کمدم لباس جدیدی که وقت نشده بود بهش نشون بدم رو پوشیدم
عینک دودیمو زدم کلاه کپمو سرم کردم
بعد از وارد شدن به رستوران نگاهمو چرخوندم
هیشکی اونجا نبود ولی تا چشمم به

vip

خورد فهمیدم بالان
رفتم سمت گارسون بهش گفتم باید برم بالا
اول مخالفت کرد ولی با پولی که بهش دادم نظرش تغییر کرد
رفتم بالا جیمین و دختره رو دیدم
احساسم میگفت فقط برو اون زنیکرو بهم گره بزن
ولی چه میشه کرد
دختر لاغر اندام و ریز نقشی بود
به انتخاب جیمین نمره ی 20 دادم
جیمینم مثل همیشه جذاب و خوش تیپ
یه میز گوشه پیدا کردم که نه خیلی بهشون نزدیک باشه نه دور که بتونم ببینمشون
عینک و کلاهمو در اوردم
گلوم داشت میترکید

جیمین شی خیلی نامردی اخه چرا؟

این جمله مداوم با خودم تکرار میکردم تا اینکه غذاشون رسید
نمیدونم دختره چی گفت که جیمین نیشش تا بناگوش باز شد
من که میخواستم با چشمای خودمم ببینم که دیدم
از جام بلند شدم عینک و کلاه کپمو گرفتم دستم از میزشون که گذشتم
یکی مچمو گرفت کاشکی میتونستم برنگردم سمتش
جیمین نگام کرد

اینجا چیکار میکنی؟

 

اومده بودم غذا بخورم

رومیز که غذا نیست

کار برام پیش اومد نتونستم سفارش بدم

هزار بار گفتم گشنه نمون

به گارسون اشاره کرد که یه صندلی اضافی بیاره با چشمم گارسونو دنبال میکردم
ولی سنگینی نگاه جیمینو رو خودم حس میکردم
بعد نشستن کنار جیمین دختره گفت

آ فکر کنم رابطه نزدیکی با اوپا دارین که نگارنتونه

یه لبخند تحویلش دادم

نه اونقدرام صمیمی نیستیم

این دفعه جیمین لب باز کرد

بخور مهرک وگرنه من بهت غذا میدم

شنیدن اسمم از زبونش هم برام تلخ بود هم شیرین
دو قاشق غذاشتم دهنم ولی ادامه ندادم
بعد تموم کردن غذاشون دختره گفت

ممنون جیمین غذاها عالی بود

رومو برگردوندم و نیش خند زدم

انگار غذاهارو جیمین پخته

جیمین حرفمو شنید دست گذاشت رو پام که تا الان داشتم تکون میدادم
دختره با تعجب نگام کرد
چیزی گفتی

اره گفتم راست میگی غذا ها عالی بود

دختره رو به جیمین لبخند زدو گفت

جیمین یه دفعه باید دعوتم کنی و خودت برام غذا بپزی

حتما

چشمام اندازه گردو شده بود
حتما؟ واقعا جلو من جیمین به دختره گفت حتما؟
دختره بلند شد جیمینم پاشد
منم با زور بلند شدم
دختره خدافظی کرد لُپ جیمینو بوسید
بعد رفتن دختره منم وسایلمو برداشتم

کجا میری

به تو چه کجا میرم؟

مهرک حالت خوبه چرا اینطوری حرف میزنی ناراحتی؟

با حرص گفتم

حتما؟ تو بهش گفتی حتما؟ کاش میتونستم بگم دسپختت چقدر افتضاحه تازه

لپتم که در اختیارش گذاشتی گفتی یه قرار تبلیغاتیه ولی من که نه گزارشگر میبینم نه دوربینی برای اخرین بار دیدار چندان خوبی نبود

با اعصبانیت گوشیشو از جیبش در اورد یه شماره گرفت
صدای یه مرد از پشت تلفن پخش شد

ممنون جیمین کارت عالی بود همونطور گفتم دیگه لازم نیس ببینیش

جیمین قطع کرد

هنوزم فکر میکنی از تو گذشتم؟ جسبیدم به یکی دیگه؟ دیوونه من عاشقم

سرمو پایین انداختم

اخه میخواستم با چشمای خودم ببینم وقتی نامجون پیام داد دیگه مطمعن شدم قرار گذاشتی

سری دستمو گذاشتم رو دهنم تازه فهمیدم چه سوتی دادم

پس اومده غذا بخوری اره؟

ریز خندیدم

خوشحالم که الان خوبیم دوباره پیشمی دیگه نه؟

نگاش کردم مگه میشد از اون مرد گذشت

اوهوم

راستی این پیرهنتو تاحالا ندیده بودم قشنگه

وقت نشد نشونت بدم

دستمو گرفت

ولی الان تا اخر عمر وقت داریم

بیشتر از اون

بعد حرفم چشمامو بستم و به ضربان قلبش گوش دادم
ارامشم با این مردو با هیشکی عوض نمیکنم
..♥♥..................


در برابر هر چیزی ◄
زندگی با جیمین و پسرش ◄

 

هی رد شو از این کوچه و هی دل ببر از ما

تو فلسفه ی بودنِ این پنجره هایی...

*~*~*~*~*~*~*~*

دلم گواه خوبی نمیداد
یه حس مزخرف افتاده بود تو وجودم باعث بیقراریم میشد، دستام یخ کرده بودن، قلبم تند میزد، دلشوره که میگن همینه

نتونستم طاقت بیارم، با عجله یه لباس دم دستی پوشیدم و خواستم بزنم بیرون که مامان رو دیدم

مادر جون کجا میری این وقت شب؟
دروغی سر هم کردم

میرم پیش سامان

نگاهی بهم انداخت معنی خر خودتی رو میداد

مامان: دیر وقته پسرم نمیشه فردا بری؟

اردلان: نه کارش دارم

پدرم اومد نگاه نگرانی بهم انداخت: برو پسرم، فقط حرفای منو فراموش نکن تو پسر محکمی هستی

چیزی از حرفاش نمیفهمیدم واسه همین یه خداحافظی سرسری کردم و زدم بیرون، سرمای استخوان سوز توی وجودم رخنه کرد، آسمون هوای باریدن داشت، با سرعت خودمو به کوچه جلوه اینا رسوندم

اما از چیزی که دیدم یه لحظه تموم علائم حیاتیم رو از دست دادم، بی شک اگه چنگ نزده بودم به درخت کهنسال سربه فلک کشیده نقش زمین میشدم

خدایا چطور ممکنه؟ من میمیرم
اگه هدفت امتحان کردن منه بدون که تاب و توان این درد رو ندارم
یه چیزی مثل دُمل چرکی توی گلوم گیر کرده بود
خدایا نه‌؛ خواهش میکنم

دُمل سرباز کرد و کمی راه نفسم باز شد دستی به صورتم کشیدم خیس بود، اردلانی که نمیدونست گریه چیه حالا اشکهاش برای پایین اومدن با هم مسابقه گذاشته بودن

آسمون صائقه ای زد برای لحظه ای همه جا روشن شد

کامیونی در خونشون پارک شده بود و چند نفر با عجله وسیله ها رو بار میزدن

پس بگو چرا همه میخواستن من امشب برم همه میدونستن بجز خودم، آخه رفتن این وقت سال پس مدرسه بچه ها چی میشه؟ میرانی خدا ازت نگذره چطور این کارو کردی؟

آسمون شروع کرد به باریدن ابتدا نرم نرم سپس شدت گرفت اشکهام با قطرات بارون مخلوط شدن کار اونها هم سرعت گرفت، جلوه رو دیدم چادر به سر در حالی که کارتون خیلی کوچیکی به دست داشت غمگین و سلانه سلانه اومد بیرون نمیدونم چجوری تو اون تاریکی چشمش به من افتاد نگاهمون قفل شد به هم

اون هم گریه میکرد این رو از مردمکهای لرزونش فهمیدم انقدر به هم خیره شدیم که نه تنها هیکلمون خیس بارون شد بلکه کارتونی که توی دستش بود تبدیل به خمیر شد

آسمون می غرید و میبارید، میرانی رو از گوشه چشم دیدم رفت کنار جلوه هر چقدر باهاش حرف زد بی فایده بود رد نگاهش رو گرفت و رسید به من دستش رو دور شونه های جلوه گذاشت و اون رو به خونه هدایت کرد با گریه و به سختی رفت

من همچنان اونجا ایستاده بودم به حال مرگ افتاده بودم میرانی اومد سمت من دیگه هیچی برام مهم نبود

بهم که رسید نگاه طولانی به صورتم انداخت تو نگاهش یه چیز عجیبی بود مثل غم مثل پشیمونی

از اینجا برو پسر جون‌

دستی به صورتم کشیدم

هیچ وقت نمیبخشمت هیچ وقت

عقب گرد کردم و با سرعت به سمت خونه دویدم، مثل بچه ای که کتک خورده با صدای بلند گریه میکردم حتی فرصت نشد ازش خداحافظی کنم، پاهام محکم توی آب فرود میومد و صدای چلپ چلپ میداد خودمو به خونه رسوندم، پدرم توی ایوون ایستاده بود خودمو با شتاب پرت کردم توی آغوشش

بابا چرا به من نگفتین چرااااااا؟ من میمیییرم به خدا میمیییرم

پدرم چیزی نگفت تنها منو محکم توی آغوشش نگه داشت

مثل یه بچه بی پناه انقدر زار زدم که آخرش نفهمیدم چی شد وقتی به خودم اومدم که جسم مریضم توی رخت خواب بود

روزهای زندگیم به سختی هرچه تمام تر می گذشت، افسرده شده بودم کسل و بی حال دیگه قید مدرسه رو زده بودم تنها بیرون رفتن من فقط تا دمه پنجره ای بود که باز هم متروکه شده بود میرفتم اونجا ساعت ها تو سرما به انتظار می ایستادم تا شاید جلوه ای که دیگه نمیدونستم کجاست و در چه حاله بیاد پنجره رو باز کنه و با لبخند دستاشو تکان بده تا برق النگوهای رنگارنگش چشممو بزنه، نفس عمیقی کشیدم دونه های برف مثل پر از آسمون به زمین میریختن، همه جا ساکت بود مثل اینکه شهر آروم خوابیده

آخرین نگاهمو به پنجره انداختم و راهمو به سمت خونه کج کردم بین راه فرهان رو دیدم نگاهی بینمون رد و بدل شد نگاه من خالی از هر حسی بود و نگاه اون پر از ندامت و غم از کنارش عبور کردم مچ دستمو گرفت

نگاهمو به دستامون بعد به صورتش انداختم

فرهان: من از تو انتقام گرفتم ولی بد حال خودم گرفته شد، اگه من جلوی خشم و زبونم رو گرفته بودم هیچ وقت این اتفاق نمی افتاد بازی که شروع کردم دو سر باخت بود رفیقات منو زدن حقم بود ولی میخوام تو منو بزنی اونقدر که دلم خنک بشه

پوزخندی زدم اون باز هم به فکر خودش بود دستمو با شدت از دستش کشیدم بیرون که صدام زد

اردلان من دلم نمیخواد تو رو تو این حال ببینم من آدم بدی نبودم ولی شدم، خیلی بد شدم

حوصله شنیدن اراجیفشو نداشتم تنهاش گذاشتم و به خونه رفتم، گوشه ای از خونه چمباتمه زدم شال گردنی که برام بافته بود رو مثل یه شئ با ارزش از دور گردنم باز کردم، یه شال گردن و یه برگه امتحانی یاددگاریهایی بودن که ازش داشتم، فکرش لحظه ای از ذهنم نمیرفت

در اتاق به صدا در اومد

چیه؟

ارغوان: امین اومده دنبالت

نچ حتما اومده بود بازم سرزنشم کنه که چرا خودمو به این حال انداختم

برو بگو خوابیده اصلا بگو نیست حوصلشو ندارم

صدایی نیومد مدتی بعد در اتاق باز شد و امین اومد تو

مگه دستم بهت نرسه ارغوان

امین: حالا دیگه چشم دیدن منو نداری؟

اردلان: شِر نگو امین من حوصله خودمم ندارم

امین: منو بگو اومده بودم یه خبر خوب بهت بدم لیاقت نداری که

اردلان: دیگه هیچ خبری حال منو خوب نمیکنه

درحالی که چشماش از خوشحالی میدرخشید با خباثت گفت

خیلی خوب چیز خاصی نیست فقط جلوه نامه داده که مثل اینکه برات مهم نیست خداحافظ من رفتم. قلبم ایستاد نمیدونم چقدر گذشت که به خودم اومدم با سرعت و پای برهنه از خونه زدم بیرون تو حیاط سُر خوردم نزدیک بود با سر بخورم زمین که چنگ زدم به نرده ها

امین: یواش بابا نکام از دنیا نری؟

اردلان: نامرد کجا رفتی؟

دستشو داخل جیب کتش کرد و پاکتی از توش در آورد: بیا داداش این مال توئه به گمونم سختی ها دیگه تموم شده دستی به شونه ام کشید و تنهام گذاشت

با دستهای لرزون نامه رو باز کردم اونو به صورتم کشیدم بوی زندگی میداد بوی عطر رقیق شده

وقتی که خوندمش احساس آرامش به تموم سلول های بدنم برگشت نوشته بود که به خرمشهر رفتن

پدرش از رفتارش پشیمون شده از اینکه از من دوره دلش خیلی تنگه، نوشته بود که منتظرم می مونه حتی تا ته دنیا و در آخر شماره تلفن جایی که سکونت داشت رو نوشته بود

نامه رو روی قلبم که حالا آروم شده بود گذاشتم به داخل رفتم نگاهم روی تلفن ثابت موند، تو دلم قیامتی به پا شد از طرفی می ترسیدم زنگ بزنم از طرفی هم دلم به هول و ولا افتاده بود در جدال بین دل و عقلم دلم پیروز میدان شد

مثل یه دیدار پنهانی قلبم محکم میزد تلفن رو برداشتم و شماره رو گرفتم بعد از چند بوق دلنواز ترین صدا توی گوشم پیچید

الو چیزی نگفتم، الووووو چرا جواب نمیدی؟

نفس منقطعی کشیدم آب دهانم رو قورت دادم

منم اردلان

صدایی نیومد با دلتنگی گفتم

نمیخوای حرفی بزنی؟ جلوه؟ جلوه خانمِ گل؟

جلوه: اردلاااان تویی؟

اردلان:آره عزیزم منم نمیدونی تو این مدت چه حالی داشتم روزی صد بار میمردم و زنده میشدم

جلوه: حال منم بهتر از تو نبود اردلان خیلی بهم سخت گذشت، ولی دیگه تموم شد درسته که از هم دوریم ولی راحت با هم حرف میزنیم، پدرم هم دیگه آروم شده راستش از وقتی اومدیم اینجا پشیمون شده از رفتار هاش

اردلان: جلوه منتظرم بمون لطفا. چشم به هم بزنی میام پیشت فقط یکمی تحمل کن

جلوه: میمونم تا هر وقت که تو بخوای، از این به بعد همیشه برات نامه میفرستم، توام بفرست اما بده به عطیه پست کنه

بعد از مدتها خنده شیطونی کردم

عطیه کبوتر نامه رسونه

اون هم خندید: چقدر دلم برای خنده هات تنگ شده. دوباره همو می بینیم؟

جلوه: آره می بینیم، خیلی زود‌

اردلان: جلوه؟

جلوه: بله‌

اردلان: خیلی دوست دارم

جلوه: منم دوست دارم

 

اردلان: مواظب خودت باش

جلوه: تو بیشتر خداحافظ

اردلان: خدا نگهدارت

تلفنو سر جاش گذاشتم آرامش به وجودم برگشته بود

ما باز هم همدیگرو میدیدم این بار دلم به روشنی نور بود، سرمو به آسمون گرفتم

خدایا شکرت‌ که دل منو نشکستی

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄
پنجره | قسمت بیست و شیشم ◄
پنجره | قسمت بیست و هفتم◄
پنجره | قسمت بیست و هشتم ◄
پنجره | قسمت بیست و نهم ◄

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

دست و دلم می لرزید
ته دلم خوشحال بودم ولی به روی خودم نمیاوردم که مبادا کسی پی حال درونم ببره
امروز قرار بود عطیه با شگرد خودش جلوه رو از خونه بکشه بیرون تا همدیگرو ببینیم

نگاهی به ساعت انداختم عقربه هاش چهارو پنج دقیقه رو نشون میدادن
باید کم کم میرفتم، نگاهی از آینه به خودم انداختم چشمای سبزم از خوشحالی میدرخشیدن، لبخندم رو پنهان کردم

دستی به موهام کشیدم و از اتاق اومدم بیرون که ارغوان مثل عجل معلق روبه روم پیدا شد

کجا میری؟

به تو چه بابا برو اونور ببینم

می دونست زورش به من نمیرسه واسه همین دهانش رو مثل غار باز کرد

مامااااان؟

مامان هن و هن کنان از حیاط اومد تو

چیه باز افتادین به جون هم؟

ارغوان: از آقا پسرت بپرس که میخواد بره بیرون

اخم های مادرم عین ابرهای سیاه آسمون سر به هم گذاشتن

بیخود، کجا میخوای بری تو این سرما باز سینه پهلو میکنی؟

میخوام برم یکم هوا بخورم

مامان: من که میدونم چه کرمی تو وجودته میخوای بری باز شر درست کنی برگرد تو اتاق بدو

مامان ولم کن میخوام برم بیرون حوصلم سر رفته‌

مامان: جز جیگر زده انقدر خون به دل من نکن انقدر چهار ستون بدنمو نلرزون برو بتمرگ تو اتاق

دیگه زیادی کوتاه اومده بودم یهو سیمای مغزم قاطی کردن داد زدم

دست از سرم بردارین یه ماهه منو عین این زندونیا حبس کردین تو خونه هیچی بهتون نمیگم دلم پوسید تو این چهار دیواری میخوام برم

چه خبرتونه؟

صدای پدرم بود که ما رو مخاطب قرار داد مامان با ترس گفت

هی هیچی آقا میخواد بره بیرون میگم هوا سرده مریض میشی تو کتش نمیره شما یه چیزی بهش بگو

این حرفو زد تا بابا جلوی منو بگیره، معمولا تو اینجور موقعیتها حرف حرف مامان میشد

با ناامیدی چشم به صورت پدرم دوختم نگاه طولانی بهم انداخت و در کمال ناباوری گفت

برو ولی زود برگرد

انگار دنیا رو بهم دادن تو دلم قربون معرفتش رفتم
نگاه درخشانم قیافه های بهت زده و متعجب ارغوان و مامان رو رصد کرد دستی براشون تکان دادم
و از خونه زدم بیرون قرارمون تو یه پارک بزرگ بود تمومه مسیر رو با خوشحالی فراوان دویدم به محل مورد نظر که رسیدم دستمو به درختی گرفتم تا نفسم جا بیاد

قلبم مثل قلب گنجشک میزد
دیدمش

مظطرب روی نیمکت چوبی نشسته بود، مدام اطرافو میپاید و انگشتهاشو توی هم گره میزد حجمی به بزرگی یه پرتغال راه گلومو بسته بود

تازه فهمیدم که چقدر دلتنگشم، چقدر دوسش دارم، عطیه چشم چرخوند و منو دید

اومد نزدیک: کجایی بابا دو ساعته منتظریم میدونی با چه بدبختی مامانشو راضی کردم؟

منم تو خونه گیر داده بودن بهم واسه همین دیر شد ببخشید

عطیه: خیلی خوب من همین اطرافم حرفاتون که تموم شد صدام کن بیام

عطیه؟

روشو برگردوند: چیه؟

نوکرتم به مولا

لبخند دلگرم کننده ای زد و دور شد منم رفتم پیش جلوه سلام آرومی کردم که آرومتر جوابمو داد نفس عمیقی کشیدم هوای سرد دی ماه پر از بخار شد

توی پارک هیچ عابری نبود
فقط صدای کلاغ ها بود که همه جا رو پر کرده بود
ذهنم حسابی بهم ریخته بود تمام حرفایی که بارها با خودم مرور کرده بودم که بهش بگم دود شده بودن

چشمامو محکم بستم تا به خودم مسلط بشم

حالت خوبه؟

جلوه: نه دلم برات تنگ شده بود

لبخند تلخی زدم

من بیشتر باور کن نمیتونستم بیام پیشت همه سراپا چشم شده بودن و ما رو می‌پاییدن

جلوه: میدونم به منم خیلی سخت میگذره بابام پنجره اتاقمو جوش زده که نتونم بازش کنم، صبحا مامانم تا دمه مدرسه باهام میاد برگشتنی هم خودش میاد دنبالم هیج جا نمیزارن برم، دیگه خسته شدم

دستامو مشت کردم

منم خسته شدم تحمل دوری تو برام خیلی سخته، تمومه این مدت فقط به امید دیدن تو زنده بودم
من نمیتونم ازت بگذرماومدم اینجا که بهت بگم امسال که دیپلممو گرفتم میرم سربازی میخوام تا اومدنم منتظرم بمونی بعدش میام خواستگاریت
منتظرم میمونی؟

لبخند قشنگی زد دهان باز کرد حرفی بزنه

که بجاش یه صدای کلفت گفت

غلط زیادی میکنه با تو

ادامه دارد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄

*~~~~~~~~*

سلام میخوام یه خاطره تعریف ڪنم از خودم و دوستم زهرا ک هم سن خودمه

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
همین ۳ هفته پیش من و دوستم قرار گذاشتیم بعد دو ماه همو ببینیم
اونم تو کتابخونه
قرار بود پنجشنبه بریم ڪتابخونه
بلاخره پنجشنبه شد و ما بعد نیمساعت معطلی
همو دیدیم خوش و بش ڪـــــــــــــــــــردیمو
دو تا کتاب ترسناک برداشتیم و رفتیم مثلا
بخونیم 😂😂😂
ساعت ۹ صب بود بدون صبونه خوردن
اومده بودم
یهو تو اوج داستان و سڪــــــــــوت تمام
شڪمم گفت قااااااااااار قووووووووورررر
زهرا بم گفت صدا از توئه ؟
گفتم اره من میرم سوپری چیپس بگیرم
(البته یه چیزی بگم زهرا با ڪــــــو چیک ترین چیزی قه قهه میزنه کلا آدم خوش خنده ایه )

زهرا بم گف منم میام خوراکی بگیریم
رفتم کتابارو گذاشتم بخش ترسناک
اومدیم باهم رفتیم روبروی کتابخونه
یه پیرمرد بنده خدا حدود ۶۰ ساله مغازه یه کوچیکی داشت
رفتیم تو مغازه سوتی دادم گفتم خواهر چیپس داری 😂
زهرا یه دونه منو زد گفت کوری اونجا چیپسارو نمیبینی¿
به خودم اومدم رفتم خوراکی هارو انتخاب ڪــــــــــــــــــــــــــــردم حساب کردم مرده گذاشت تو پلاستیک داد بهم انگشت اشاره شو دیدم خشکم زد ناخنش از من بلند تر بود
ازش پرسیدم پفک چی توز داری گفت اره
بد پشت بما رف سمت میز بلند و باهیجان
یهو گف چیییی تووووززززز
بد ما داشتیم هرهر میخندیدیم
رفتیم تو کتابخونه شرو کردیم به خوردن
مسئول اومد گف مگه اومدین سالن غذاخوری ¿
بد رفتیم یه کتاب باز کردی لاش یه هزاری بود
عکس گرفتیم کتابو گزاشتم سر جاش
بد رفتیم رو صندلی نشستیم یاد مدرسه و شیطونی ها و خرابکاری ها اوفتادیم
بعدم سلفی گرفتیم و اومدیم خونه هامون


○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
امید وارم با این خاطره خندیده باشید
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
شاد باشید

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
روزها از پی هم میگذشت پاییز برای من هر لحظه دلگیرتر می شد
از اون روزی که اونطور باهام برخورد کرد سعی کردم زیاد جلو چشمش نباشم تا یه خورده آروم بگیره

جلو پنجره اتاقش و تو کوچه و در خونشون که نمی تونستم برم اما چند دفه رفتم تو کوچه ای که مدرسش بود پشت انبوهی از درخت های کاج قایم میشدم و رفتنش رو تماشا میکردم

هر وقت که می دیدمش دل بیقرارم مثل یه توپ پر باد خودشو به قفسه سینم می کوبید
اگه یه روز نمی دیدمش تا روز بعد کلافه و بیتاب بودم تصمیم گرفتم براش نامه بنویسم ذوق عجیبی داشتم و سر از پا نمیشناختم

برگی از دفترم کندم اولین بارم بود داشتم نامه مینوشتم اون هم برای کسی که دوستش داشتم گیج بودم و نمیدونستم چی بنویسم چند خط نوشتم اما خط خطیش کردم بازم یه برگ دیگه کندم
خیلی ساده و صادقانه توش نوشتم از همون اول که دیدمش دلمو بهش دادم دیگه هم پسش نمیگیرم
ازش خواستم یکم با دلم راه بیاد یه سری حرفای قشنگ هم نوشتم که شاید فرجی بشه و دلش به رحم بیاد

گل سرخی از باغچه خونه دور از چشم مادرم کندم و پیش به سوی کوچه کاج ها از در مدرسه که اومد بیرون دیدمش ولی صبر کردم تا اطرافش یه خورده خلوت بشه و کوچه کاج هارو رد کنه دست و پام می لرزید هیجان کل وجودمو گرفته بود نفس عمیقی کشیدم و خودمو از پشت درخت غول پیکر کشیدم بیرون

داشت نزدیک میشد خدایا کمکم کن
بهم که رسید سلام کردم ولی اون بی توجه از کنارم گذشت پشت سرش آروم راه میرفتم

جواب سلام واجبه ها، با تو هستم خانم با عصبانیت روشو کرد سمتم

چیه؟ چی میگی؟

نامه رو با گل گرفتم سمتش

این برای شماست

از دستم گرفتشون چشمام از تعجب و خوشحالی گرد شد ولی زهی خیال باطل مقابل چشمهای مبهوتم نامه رو ریز ریز کرد و انداخت زمین گل رو هم کوبید تخت سینم بعد هم بی توجه به من به راهش ادامه داد

تا حالا هیچ کس با من اینجوری برخورد نکرده بود غم عالم به دلم سرازیر شد چشمام تار میدید
باید میشوندمش سر جاش دیگه زیادی باهاش راه اومده بودم پا تند کردم و رسیدم بهش

ادامه دارد

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄

^^^^^*^^^^^
سر کوچه که رسیدیم راهم از امین جدا شد
اون رفت خونشون منم پیچیدم تو کوچه که با صدای یه نفر سر جام میخکوب شدم

وایسا ببینم

رومو که برگردوندم قلبم از کار افتاد. دنیام شد یه صورت و دوتا سیاه چاله

اون مثل رگبار حرف میزد ولی من ماتم برده بود که با دادش به خودم اومدم

با توام مردی، کری، چرا حرف نمیزنی. گیج و منگ کله ی سنگینمو تکون دادم

هااان چی گفتی؟ تو خجالت نمیکشی؟ حیا نداری؟

صداشو آورد پایین تر: واسه چی از دیوار خونمون اومدی بالا؟ چی رو دید میزدی؟ خودت خواهر و مادر نداری؟ اصلا ببینم نکنه دزدی و کار هر روزته از دیوار مردم بالا رفتن

اگه ازش خوشم نمی اومد بی شک میزدم تو دهنش و فرار میکردم ولی دلم نمیومد باهاش بد رفتاری کنم
دستی به صورتم کشیدم خدایا چه مرگم شده؟

ببین دختر خانم، من نه دزدم ونه اومده بودم خدایی نکرده کسی رو دید بزنم

این خونه سالهاست که خالیه، حالا بعد از این همه مدت توش سر و صدا میومد خوب کنجکاو شدم بدونم چه خبره توش نمیدونستم که شما اینجایید

نمیدونستی حالا بدون دیگه هم اینورا نبینمت

بعد هم با دسته کلیدش درو باز کردو رفت تو

خندم گرفت عجب زبون تند و تیزی داشت بیخیال فحش هایی که نثارم کرد سر خوش از دیدنش با هیجان تا دم در خونه یک نفس دویدم

ادامه دارد

^^^^^*^^^^^

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄

@~@~@~@~@~@

سوال شرعي يك مرد
.
امروز با نامزدم بيرون بودم، تا رسيدم خونه دست كردم تو جيبم ديدم گوشيم نيست
زنگ زدم كسي جواب نداد
مسيري رو كه پياده اومده بودم برگشتم، نبود منم جوگير
گفتم خدايا اگه پيدا بشه يه گوسفند ميكشم
خلاصه با حال و روز داغون برگشتم خونه، زنگ زدم به نامزدم گفتم
عزيزم من گوشيم گم شده، اگه زنگ زدي يا اس.ام.اس دادي جواب ندادم نگران نشو
گفت نه عزيزم من نگران نشدم چون گوشيتو توي ماشين من جا گذاشتي ؛ ولي نيوشا جون و مهسا جون و عسل جون تا حالا كلي اس.ام.اس دادن و يك بند هم دارن زنگ ميزنن فكر كنم اونا خيلي نگرانت شدن
گوشيتو ميندازم تو سطل آشغال كنار در ورودي همون پارك خراب شده اي كه با توي عوضي توش آشنا شدم. ديگه هم به من زنگ نزن
.
.
.
سوال شرعی : من الان بايد گوسفند بكشم يا نه؟؟

@~@~@~@~@~@